Zmarł Michał Jagiełło

Wspinaczki w Tatrach rozpoczął w okresie studiów  polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim na początku lat 60-tych ubiegłego wieku. Wkrótce też, po ukończeniu kursu ratownictwa górskiego, został ratownikiem - wówczas Grupy Tatrzańskiej GOPR, by w latach 1972 - 1974  pełnić funkcję jej naczelnika. Łącznie brał udział w ponad 250 akcjach ratunkowych, ratując wielu ludzi. Będąc jednym z pierwszych ratowników zawodowych nie-górali, odegrał istotną rolę w zbliżeniu pomiędzy ratownikami, a środowiskiem taterników. Członek honorowy TOPR.

W tamtym czasie i w latach następnych uczestniczył w szeregu wartościowych przejściach nowymi drogami i w pierwszych przejściach zimowych w Tatrach, a  także w górach  Turcji, w Alpach, na Kaukazie, Pamirze. Wśród pierwszych zimowych można wymienić lewy filar Młynarzowych Wideł, południowo wschodni filar Nawiesistej Turni, latem nowa droga wschodniej ścianie Wielkiej Turni, w Alpach Szwajcarskich nowa droga na północnej ścianie Dent D'Herens i nowa droga na Lyskam, nowe drogi na Jalovec i Travnik w Alpach Julijskich.

W czasach PRL zaangażował się w działalność polityczna po stronie władzy. W 1964 roku wstąpił do PZPR. W 1970 roku w "procesie taterników" oskarżonych o przenoszenie przez Tatry książek wydawanych  w Paryżu przez polskie wydawnictwo emigracyjne Kultura, Michał Jagiełło był świadkiem oskarżenia. W procesie tym orzeczono kilkuletnie wyroki więzienia. 
W grudniu 1980 roku został zastępcą kierownika wydziału kultury w Komitecie Centralnym PZPR. Jak powiedział w "wywiadzie-rzeka" udzielonemu Teresie Torańskiej w 2003 roku, podjął tam pracę "by zmieniać PZPR od środka i wzmacniać w nim nurt liberalny". Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku wystąpił z PZPR i odszedł z pracy w KC. Trzeba przyznać, że był jedynym członkiem PZPR tak wysokiej rangi, który zdecydował się na tego rodzaju sprzeciw wobec stanu wojennego. Po odejściu z KC  zaczął  wykonywać  prace wysokościowe , a potem został zatrudniony w redakcji wydawanego przez księży Jezuitów Przeglądu Powszechnego. W tym czasie zaczął  pisywać w niezależnym kwartalniku Krytyka.

W czasie odzyskiwania przez Polskę niepodległości,  w 1989 został powołany na stanowisko wiceministra kultury i sztuki pozostając na nim, w kolejnych rządach - do 1997 roku. W latach 1998-2007, będąc dyrektorem Biblioteki Narodowej w Warszawie, wyjeżdżał jeszcze w Tatry by pełnić dyżury ratownika TOPR. 

Począwszy od lat 70-tych ub. wieku Michał Jagiełło dużo pisał.  W Taterniku, Taterniczku na tematy taternickie, w różnych czasopismach na tematy związane z literaturą, kulturą i górami,  a także artykuły popularyzatorskie o  bezpieczeństwie i ratownictwie  w górach. Zajmował się także prozą wydając  kilka zbiorów opowiadań górskich. Największa popularność zyskało 7- krotnie wznawiane i rozszerzane przez autora  -  opracowanie Wołanie w górach przedstawiające historię ratownictwa tatrzańskiego,  różne zagadnienia dziedziny bezpieczeństwa w górach,  a także relacje z wybranych akcji ratunkowych.

W 2009 roku za szczególne zasługi dla ratownictwa górskiego Michał Jagiełło  odznaczony został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego krzyżem komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

W środowisku taternickim został zapamiętany jako pogodny, przystępny i uczynny kolega.