Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej Rozumiem

Władysław Dobroć

2022-01-29
Autor: Cinek
Dobroc

5 marca 2021 roku odszedł ksiądz Władysław Dobroć, człowiek prawy, szczery, bezinteresowny, oddany niesieniu pomocy innym, gotowy na każde wezwanie.

Z wielkim oddaniem pełnił obowiązki kapłańskie, integrował i był wsparciem duchowym dla Polonii mieszkającej w północnej Francji, a także dla polskich marynarzy (gdy jeszcze mieliśmy flotę i PLO) oraz kierowców ciężarówek pracujących na trasach międzynarodowych, zatrzymujących się na parkingu w Dunkierce. O sobie mówił skromnie: „Jestem pastuszkiem na francuskim ugorze”.

Po uzyskaniu święceń kapłańskich, 20 kwietnia 1958 roku w Poznaniu, pracował jako wikariusz, a następnie proboszcz w Golczewie, Dolicach, Podjuchach, Goleniowie, Szczecinie, Radziszewie, Szczecinie-Zdrojach, Podjuchach i Żydowcach (1958-1975). Od 1975 roku był duszpasterzem polonijnym we Francji: Roubaix, Bruay-en-Artois, Montigny-en-Ostrevent, Boulogne-sur-Mer, Dunkierka, Escaudain. W 2020 roku wrócił do Polski i rezydował w domu zakonnym w Puszczykowie.

O tym, że był księdzem, wiedziało wielu, niewielu jednak, tylko wierni przyjaciele i starzy koledzy klubowi, że był alpinistą.

Tak jego górski biogram zapisany został w Biuletynie Wielkiej Encyklopedii Gór i Alpinizmu nr 10/2018:

Władysław Dobroć (15.09.1930 Wąsosze – 5.03.2021 Puszczykowo), polski taternik i alpinista; ksiądz katolicki – zakonnik, chrystusowiec, od 1975 roku duszpasterz dla Polonii we Francji. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Chrystusowego. Wspinał się w Tatrach (w latach 1956–1970) i od 1975 latem, w Alpach (Großglockner, Mont Blanc), w górach Zagros i Elburs w Iranie (1972), gdzie wszedł na Damawend (5670 m) oraz północno-zachodnią granią na szczyt, dla którego zaproponowano nazwę Cedynia Kuh (ok. 3500 m), jednak nie została ona oficjalnie przyjęta. W 1973 brał udział w trawersowaniu północno-zachodniego Spitsbergenu (od przylądka Flathuken po cypel południowy nad fiordem Trygnamma) oraz w pierwszym wejściu na dziewiczy trzeci wierzchołek masywu Kopernikusfjellet na Ziemi Torella; rok później dokonał pierwszego polskiego wejścia na Rapasoir na Grenlandii. Członek honorowy Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego; odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej (m.in. za udział w akcji ratowniczej i wybitne zasługi podczas ratowania życia ofiar tragicznego wypadku polskiego autokaru pod Dunkierką w 2007 roku). MKi

Danuta Piotrowska

Źródło informacji.