"Jednym z najciekawszych europejskich rejonów dla amatorów wspinaczki wielowyciągowej są Alpy Delfinackie. Najlepszym punktem wypadowym w ich wschodniej części jest Ailefroide..."
Robert "Kajman" Nejman dla magazynu Góry
Dlatego też na przełomie czerwca i lipca a dokładniej w terminie
26.06-11.07.2021 planujemy obóz w Ailefroide.
Zapisy na pobyt samodzielny - zapisują się tu klubowicze, chcący wziąć udział w obozie jako samodzielne osoby.
Ze względu na sytuację pandemiczną, mamy również rezerwową propozycję miejsca obozu w
Szwajcarii.
Poniżej możecie zapoznać się z krótką charakterystyką rejonu w którym przyjdzie nam działać przygotowaną przez Kajmana
(poprawki Cinek). Oprócz tego, polecamy lekturę artykułów z obozów klubowych z poprzednich lat, właśnie z Ailefroide.
Znajdziecie je w archiwalnych numerach A/Zero:
Ailefroide
Ailefroide jest położone we francuskich
Alpach Delfinatu (masyw Écrins) na wysokości 1515 m n.p.m. Sama miejscowość to kilka domów, restauracji i sklepów w sąsiedztwie gigantycznego kempingu. Otoczony jest granitowymi górami sięgającymi około 4000 m. Najwyższym szczytem w okolicy jest
Barre des Écrins (4102 m n.p.m), najbardziej na południe położony czterotysięcznik Alp. W odległości 30-60 min. jazdy samochodem znajdują się bardzo ciekawe rejony wapienne ze ścianami o wysokości dochodzącej
do 600 m.
Okolica oferuje całe spektrum możliwych aktywności górskich. Już w odległości 10-30 min podejścia mamy ok.
150 wielowyciągowych dróg o asekuracji sportowej i długości dochodzącej do
500 m. Wspinacze zainteresowani alpinizmem, muszą liczyć się z dłuższymi podejściami w granicach 2-4 godz. Nawet wysoko w górach można wybrać drogi z dużą liczbą spitów, ale są też takie na których nie ma prawie nic. W najbliższej okolicy znajdują się cztery ściany o wysokości przekraczającej
800 m (najwyższa to południowa ściana
Barre des Écrins - 1350 m). Wiele bardzo ciekawych i poważnych dróg nie ma dotychczas polskich przejść.
Dla zaawansowanych turystów wysokogórskich, oprócz najwyższego szczytu rejonu, interesujące może być także kilka wierzchołków o wysokościach
nieznacznie poniżej 4000 m, gdzie trzeba wykazać się znajomością technik poruszania się po lodowcach. Podczas dłuższych wyjść,
dopuszczalne jest biwakowanie w terenie.
Sporo tam także
bulderów, niektóre są położone już na terenie kempingu, a crashpada można wypożyczyć na miejscu (również sprzęt typu raki, czekany). Bardzo ważnym czynnikiem jest też pogoda - statystycznie,
rejon cieszy się znacznie lepszą pogodą niż inne, wysokie rejony alpejskie.
"Osobiście byłem tam już 8 razy i nadal mam po co wracać..."
Robert "Kajman" Nejman
Nocleg
Na styku trzech dolin znajduje się
olbrzymi kemping. Jest częściowo zalesiony, przecina go kilka strumieni i można na nim
palić ogniska. W części leśnej, namioty rozbijamy na odosobnionych polankach. Jest tam pewne wrażenie dzikości.
Kemping jest też tani - cena za osobę to
7,50 euro, a przy tym oferuje wszystkie potrzebne udogodnienia. W cenę wliczony jest samochód, miejsce postojowe, namiot, opłata klimatyczna oraz dostęp do sanitariatów.
W przypadku wyjść wyżej w góry, warto posiadać mały namiocik szturmowy. Biwakować można wszędzie, nawet w sąsiedztwie schronisk, pod warunkiem, że jest to co najmniej 1 h marszu w głąb parku. W wielu miejscach napotkamy wygodne platformy otoczone murkami z kamieni.
Widok z góry na kemping w Ailefroide.
Wspinanie
Na większości dróg w dolinie wystarczy
12 ekspresów. Konieczna jest natomiast lina podwójna min. 50 m ponieważ większość zejść wiedzie znakomicie przygotowanymi zjazdami (często poza linią drogi). Wybierając się wyżej powinniśmy mieć już większy zestaw szpeju. Na największych drogach również
haki. Jeśli podejście wiedzie przez lodowiec to przydatne (lub nawet konieczne) mogą być raki (polecamy lekkie, aluminiowe, koszykowe, które można założyć nawet na niskie buty) i czekan, które na ogół można zostawić pod drogą.
Polecane drogi wspinaczkowe
Wielowyciągowych dróg sportowych wokół kempingu jest z 150, co najmniej połowa warta jest uwagi i każdy, niezależnie od swojego poziomu wspinaczkowego może znaleźć piękne cele na kilka sezonów. Na nowszych drogach, komfort asekuracji jest podobny jak na naszej Jurze. Najwięcej dróg jest w przedziale trudności
5c - 6b, trudniejszych jest mało.
Granit
- Fissure d’Ailefroide - Snoopy Directe, 280 m 6b
- Plan des Durs - La Nocturne, 350 m 6a (częściowo własna asekuracja)
- Eboulement - L'écroulement de la Baliverna, 300 m 6b+
- Eboulement - Derborence, 300 m 6c+
- Pilier des Violettes - Voyage en Cathiminie, 280 m 6a+
- Apparatchik - L'Explosion des Calcaneums, 200 m 6a+
Rejony wapienne (30-60 min. jazdy samochodem)
- Tenailles de Montbrison - L’Ecume des Jours, 400 m 6b+
- Tenailles de Montbrison - Vol et Volupté, 300 m 6b
- Tête d’Avall - Pilier Rouge Hebdo, 300 m 6a (miejsce 6b)
Rejony wysokogórskie (od 2 do kilku godzin podejścia)
- Aiguille de Sialouze (3576 m) - Attaque à Main Armée, 400 m 6c (w trudnościach dużo spitów)
- Aiguille de Sialouze (3576 m) - Purée d'Astragaele, 400 m 7a (spity)
- Aiguille de Sialouze (3576 m) - Ventre a Terre, 400 m 6a (spity)
- Pointe des Arcas (3478 m) - Engat’s aux Arcas, 500 m 6b (spity)
- Mont Pelvoux (3946 m) - Arête Nord, 1100 m III-IV, miejsca do 5b (poważny alpinizm)
- Pic Sans Nom (3913 m) - Aurore Nucleaire, 500 m 6b (droga częściowo sportowa, kończy się na tarasach w połowie ściany)
- Pic Sans Nom (3913 m) - 3 drogi na właściwej północnej ścianie, 1000 m 5c-6b (bardzo poważny alpinizm)
- Barre des Écrins (4102 m) - Filar Południowy, 1300 m (dużo łatwego, max trudności 5c, poważny alpinizm)
- Barre Noire (3751 m) - Filar Południowy, 450 m do 5c+ (poważne zejście lodowcem)
Turystyka wysokogórska (lodowcowa)
- Barre des Écrins (4102 m) - stromy lodowiec, pod koniec kawałek III grani. Można zakończyć na Dôme de neige des Écrins (4015 m), da się wejść i zejść z kempingu w ciągu jednego dnia.
- Ailefroide (3953 m) - dosyć łatwo.
- Mont Pelvoux (3946 m) - bardzo ciekawa tura.
Przewodniki
Śp. Jean-Michel Cambon był autorem wielu przewodników oraz licznych dróg w rejonie. Jego autorstwa są między innymi takie polecane przewodniki jak:
- Escalades autour d'Ailefroide - opisuje drogi w dolinie, dostępna jest wersja angielska.
- Oisans Nouveau Oisans Sauvage - Livre Est - prawie 400 stron, opisuje drogi wyżej w górach, wybrane drogi w dolinie oraz rejony wapienne położone poniżej.
Oprócz tego można znaleźć przewodniki innych autorów:
Inna działalność sportowa i turystyczna
Oprócz działalności wspinaczkowej, w okolicy można uprawiać inne aktywności. Kanioning, via ferraty, turystyka górska itd. Przykłady tych aktywności można znaleźć chociażby
tutaj.
Klimas wystartował ku nowej przygodzie.
Dodano: 2021-05-19
(Cinek)
Dyskusja o tym artykule liczy 2 posty. Zobacz ją na forum.
