1. Znajdujemy miejsce na zalozenie (kolejnego) zjazdu w dobrym i suchym lodzie. Wybieramy wygodne polki na ktorych mozna bezpiecznie stac.
2. Wkrecamy srube i wpinamy sie w nia. 
   
3. Wkrecamy srube dla partnera, ktory zaraz dojedzie do stanowiska.
   
   
4. Wkrecamy zielona (22-23cm) srube pod katem 60st do lodu i 10st do pionu pod sruba w ktora jestesmy wpieci.
   
   
5. Wykrecamy srube, odmierzamy ~18cm od dziury lekko po skosie w dol i przykladamy tam srube. Patrzymy w dol wywierconego otworu i wkrecamy srube tak aby przeciela istniejacy juz otwor.
   
   
6. Przeplatamy line przez stworzonego przez nas abalakova. Jesli zjezdzamy na dwoch linach roznej grubosci - przeplatamy grubsza. Wytrzymalosc abalakova mocno zalezy od srednicy liny. Nigdy nie nalezy uzywac <7mm (co i tak nie jest problemem przy zjazdach).
   
   
7. Wpinamy przyrzad i zjezdzamy. Poniewaz podczas zjazdu przyrzad sie rozgrzewa i topi snieg/lod ktory pozniej splywa na karabinek i zamarza - warto do zjazdow uzywac karabinki ktore sie nie zacinaja, np. grivel double gate.

1. Jezeli nie czujemy sie w 100% pewnie w miejscu z ktorego zjezdzamy (stoimy, nie wisimy, ale istnieje ryzyko zeslizgniecia sie) mozemy polaczyc sruby przedluzonym ekspresem. Sruby maja wytrzymalosc ok. 7kN. Laczac sruby w ten sposob nie zwiekszamy wytrzymalosci, ale redukujemy ryzyko wynikajace z wkrecenia jednej ze srub w zly lod.
   
   
2. Abalakov pionowy jest srednio 2-4kN mocniejszy niz poziomy. Pionowy naraza nas jednak na ryzyko zaklinowania sie w nim liny - jedna zyla przycina druga (zdarza sie to niestety niezaleznie czy sciagamy dolna zyle czy gorna). Dlatego dobrym rozwiazaniem jest prawie pionowy Abalakov (pod katem 10st).
3. Dobre narzedzie do przeplatania liny zaoszczedzi sporo czasu. Polecam www.jsnare.com. Dzieki niemu najlatwiej jest przeplatac line od dolu do gory (dzieki latwo zagladamy w otwor od gory, zaciskamy petle na linie i wyciagamy). Z gorszym narzedziem zwykle latwiej line przeplatac zgodnie z grawitacja (od gory do dolu). Wowczas lepiej zaczac wiercenie od dolnej dziury.

1. Zgubilismy srube 22cm; co teraz? Abalakov wywiercony sruba 16cm jest wystarczajaco mocny do zjazdu. Dla bezpieczenstwa ubezpieczamy go wywierconym wyzej (przynajmniej 60cm wyzej - ubezpieczanie abalkova sruba lub ablakovem znajdujacym sie wewnatrz obciazonego stozka lodu absolutnie nic nie daje) poziomym Abalakovem z przepleciona gruba tasma (25mm).
2. Zjezdzamy przez 200m pionowego lodu bez polek. Wowczas zamiast wpinac sie w jedna srube, budujemy stanowisko z dwoch srub lub jednej sruby i jednego abalakova.
3. Nigdzie nie ma suchego lodu. Prawdopodobnie oznacza to ze niepowinnismy sie byli wspinac po tej drodze, ale skoro juz sie stalo - odkuwamy zewnetrzna warstwe lodu dziaba, wiercimy abalakova w glebszym, zimniejszym lodzie i przeplatamy gruba tasme zamiast liny aby nie ryzykowac przymarzniecia liny do lodu.
4. (Sytuacja typowa w niektorych miejscach): szykujemy sie do zjazdu ale znalezlismy gotowego abalakova z przeplecionym sznurkiem/tasma. Uzywamy go do zjazdu TYLKO jesli: a/ sznurek ma przynajmniej 7mm srednicy lub tasma ma przynajmniej 12mm grubosci b/ widac wezel i jest dobrze zawiazany.

1. Złagodzenie skutków nieprzewidzianych sytuacji - w każdym momencie wspinania czynniki od nas niezalezne mogą doprowadzić do odpadnięcia; choć prawdopodobieństwo jest znikome skutki odpadnięcia bez asekuracji są letalne.
   Zależnie od szacowanego przez nas ryzyka i akceptacji konsekwencji dobrze jest wkręcić śrubę przynajmniej raz na 10m - 20m niezależnie od tego jak komfortowo się czujemy z trudnościami.
2. Komfort psychiczny. Wkręcenie śruby zwiększa komfort psychiczny, pozwala nam się poczuć pewniej i w konsekwencji wspinać szybciej i lepiej technicznie. Bezpieczeństwo podczas wspinaczki zależy głownie od techniki i szybkości ruchów, więc paradoksalnie przez ten mechanizm nawet śruba w słabym lodzie istotnie zwiększa nasze bezpieczństwo.
   Śruby wkręcamy przed spodziewanymi trudnościami, aby trudności przejść płynnie i bez zatrzymywania się. Dobrym przykładem dla początkujących i średnio-zaawansowanych wspinaczy jest wkręcanie śruby przed wejściem w pion oraz przed wyjściem z pionu na kolejną lodową półkę.
3. Bezpieczeństwo partnera. Nawet jeśli poziom ryzyka wynikający z solowania jest dla nas akceptowalny nie znaczy to że jest on również akceptowalny dla naszego partnera. Wkręcenie jednej śruby zaraz po opuszczeniu stanowiska (ew. również wpięcie w nią absorbera) i kolejnej po kilku metrach wspinaczki znacznie zredukuje ryzyko wyrwania stanowiska i narażenia życia partnera. NIGDY nie używamy jednej ze śrub stanowiska jako przelotu. Jest to kompletne zaprzeczenie tego punktu i w konsekwencji wyraz braku szacunku dla partnera.

1. Szybko i sprawnie
2. Prostopadle do lodu lub lekko do góry(*) (między 0 a 15st).
3. W dobry wklęsły lód (być może trzeba w tym celu oczyścić lód dziabą)
4. W wygodnej pozycji - wbijamy porządnie raki, przytrzymujemy się dziaby na wyprostowanej ręce, wkręcanie śruby to forma restu
5. W istniejące dziury po śrubach o ile w wyniku topienia się lodu nie zwiększyły swojej średnicy
6. Na wysokości biodra(**)

1. Ostre - tępe śruby ostrzymy lub wymieniamy
2. Z korbką (po wkręceniu korbkę składamy aby lina się nie zahaczyła o nią w wypadku lotu)

1. Śruby o większej średnicy (np. Petzl) mają przewagę gdyż mozna je wkręcić w dziurę po mniejszej śrubie.
2. Aluminiowe tylko jeśli nas stać (są droższe i szybciej się zużywają)
3. Śruby 13cm są wystarczająco mocne. Na drogę po grubym lodzie zabieram: 8x 13cm + 1x 16cm + 1x 22cm. Mój standardowy zestaw to: 1x 8cm + 3x 10cm + 5x 13cm + 1x 22cm.

1. Dwa wielkie caritoole po każdej stronie uprzęży
2. Cztery - pięć zwykłych caritooli. Plastikowe caritoole (szczególnie petzl) mają bardzo małą wytrzymałość i zdarza się że pękają przy otarciu o skałę / lód. Ponieważ w wyniku pęknięcia tracimy wszystkie śruby które na nim wisiały lepiej jest rozłożyć śruby równomiernie na wiele karabinków.

• Dach - śruby w znacznym stopniu trzymają się w lodzie na gwincie. Można je więc stosować w lodowych dachach.
• Kalafior - najpierw próbujemy kalafior odłupać, gdy zostanie już tylko solidna jego część wkręcamy śrubę od dołu.
• Blob - lodowy blob wielkości głowy może być solidnym punktem asekuracyjnym
• Wiszące sople - NIE wkręcamy śruby aż do miejsca w którym sopel łączy się ze skałą. Od tego miejsca przechodzimy przynajmniej 3m przed wkreceniem sruby!
• Kolumny lodowe - musimy chłodno ocenić czy bardziej boimy się odpadnięcia czy tego, że kolumna pęknie pod nami i spadnie. Trudno o uniwersalną radę, ale często właściwą decyzją jest nie wkręcanie żadnych śrub w kolumnę.
• Zbyt cienki lód - mając do dyspozycji 6cm lodu wciąż możemy wkręcić srubę a następnie założyc pętlę z wyblinką na śrubie przy powierzchni lodu.

• pionowe monopointy
• pionowe dualpointy
• poziome dualpointy
• poziome monopointy (np. BD snaggletooth)

• automatyczne
• pół-automatyczne
• koszykowe/paskowe

1. Raki muszą pasować do buta, solidnie się trzymać i nie powodować dyskomfortu. Zgubienie raka podczas wspinaczki prowadzi do znacznie gorszej sytuacji niż zabranie mniej odpowiednich raków do danej drogi.
2. Im twardszy i im bardziej jednolity lód tym lepiej się po nim wspina z zębami o mniejszej powierzchni. Na powyższej liście typy zębow posortowane są od najmniejszej do największej powierzchni. W szczególności do suchego twardego lodu w -20C o jednolitej strukturze najlepiej się sprawdzą pionowe mono-pointy; do śniego-lodu i "kaloryferów" najbardziej stabilne będą poziome mono-pointy.
3. Ostre zęby lepiej się wbijają ale na drogach 

1. Dostępność dobrych ostrzy (czynnik najważniejszy)
2. Dostępność ciężarków do ostrzy
3. Materiał (aluminium doskonale przewodzi ciepło i w związku z tym doskonale odprowadza je z dłoni): aluminium, stal, drewno, włókno węglowe.
4. Waga i wyważenie - idealne są lekkie dziaby z ciężką głowicą i/lub ciężarkami; równomiernie wyważone dziaby wbijają się zdecydowanie trudniej, szczególnie gdy są lekkie

1. Grubość: pocienienie ostrza tak by na wysokości drugiego zęba miało grubość 2.8mm
2. Wysokość: zmniejszenie profilu ostrza tak aby od dółu drugiego zęba do górnej ostrej krawędzi było 7mm
3. Modyfikacja pierwszego zęba. Pożądany kształt przedstawiony jest na rysunku. Długość X dobieramy tak abyśmy w dobrym lodzie czuli się komfortowo wisząc na dziabie wbitej na głębokość X. Podcięcie drugiego zęba jest opcjonalne (większe podcięcie zmniejsza ryzyko przypadkowego wysunięcia się dziaby i jednocześnie utrudnia celowe wyjęcie dziaby).
4. Ostra górna krawędź ostrza. Ułatwia wyciąganie ostrza z lodu i sprawia że nie potrzebujemy dodatkowego noża do cięcia repów w razie nieplanowanych zjazdów.
5. Grzebień. Wszelkie zęby na górnej krawędzi ostrza przeszkadzają we wspinaczce lodowej. Zaoblamy je lub usuwamy
6. Wysunięty piąty ząb. Na strukturach lodowych w które nie da się wbić dziaby a można je jedynie zahaczyć kluczową rolę odgrywają dolne zęby w centralnej części ostrza. Jako hamulec bezpieczeństwa i ostatnia deska ratunku może posłużyć mocniej wysunięty w dół ząb w przedniej części ostrza.
7. Sfazowanie. W wyjmowaniu ostrza z lodu pomoże sfazowanie dolnych zębów. Ponieważ w poprzednim punkcie stworzyliśmy wysunięty piąty ząb którego powierzchnia ma powstrzymać dziabę przed wysunięciem się z kalafiora - fazujemy wyłącznie zęby 2, 3 i 4.

1.  
2.  
3. Ostre zęby lepiej się wbijają ale na drogach

1. przewodnictwa cieplnego rekawiczek
2. temperatury tego co dotykamy
3. przewodnictwa cieplnego tego co dotykamy
4. czasu dotykania
5. dostawy ciepła do dłoni

1. Rękawiczki podejściowe (z gore-texową membraną na wypadek konieczności przekopywania się przez śnieg). W tych rękawiczkach nie planuję się wspinać, ale od biedy na wędkę da się iść.
2. Rękawiczki do wspinania (najgrubsze rękawiczki na daną pogodę w których mogę się komfortowo wspinać)
3. Rękawiczki zapasowe lub do trudności (o jeden stopień cieńsze rękawiczki - na wypadek przemoczenia głównych lub napotkania niespodziewanie trudnego wyciągu na którym przydatna jest dodatkowa precyzja)

• Stop aluminium: 100 W/mK
• Stal: 40 W/mK
• Tytan: 20 W/mK
• Włókno węglowe z epoxy: 2-10 W/mK
• Granit: 2.5 W/mK
• Lód: 2.3 W/mK
• Plastik: 0.5 W/mK
• Guma: 0.2 W/mK
• Śnieg: 0.05 W/mK

1. Ciało które jest zimne będzie redukować dostawę krwi do kończyń celem ogrzania korpusu. Nieoczywistą konsekwencją jest to, że założenie puchowych spodni może znacznie ogrzać dłonie. W ogólności - dbajmy o ciepło całego ciała a i dłonie otrzymają go więcej.
2. Stres i zaciśnięte mieśnie redukują dostawę krwi - wiszenie na dziabie (szczególnie w panice) tamuje dostawę ciepła. Niepotrzebnie mocne zaciskanie dłoni (poza zbułowaniem) dodatkowo odcina dłoń od źródła ciepła.
3. Nawet lekkie niedotlenienie organizmu (często spotykane wśród wspinaczy wyjeżdżających z poziomu morza w góry na weekend) powoduje zmniejszenie dostaw krwi do kończyn. Wskazana jest właściwa aklimatyzacja.

Bardzo boli, a tak poza tym to nie wiem ...

olorin, 29.11.2021 07:15 napisał(a):
nietypowej sytuacji, ktorej do konca nie rozumiem z kontekstu (np. dlaczego prowadzacy czasem wpina sie w nadmiernie gesto osadzone, pozostawione dla niego podwojne przeloty).